In 2012 verloren we Jean Jacques Peters, voormalig ingenieur van het Waterbouwkundig Laboratorium (1964 tot 1979) en internationaal expert in sedimenttransport, rivierhydraulica en -morfologie. Als eerbetoon aan hem hebben we potamology (http://www.potamology.com/) gecreëerd, een virtueel gedenkarchief dat als doel heeft om zijn manier van denken en morfologische aanpak van rivierproblemen in de wereld in stand te houden en te verspreiden.
Het merendeel van z’n werk hebben we toegankelijk gemaakt via onderstaande zoekinterface.
The idea that the sea is a dangerous and alien element in which one is at the mercy of higher powers, is deeply imbedded in Mediterranean culture, and has many parallels in Greek and Roman literature. From an Epicurean point of view, however, such higher powers belong to the realm of irrational beliefs which could threaten one's ἀταραξία (‘peace of mind’). What counts in Epicureanism is the rational calculus of all factors in order to minimize the influence of τύχη (‘chance’) on one's endeavours. This article explores how the Epicureans thought about the sea and its many dangers. It tries to establish under which circumstances the sage will travel by sea and gives special attention to Diogenes of Oenoanda's letter (fr. 71 + NF 214 + fr. 72 + fr. 70) about the shipwreck of Niceratus and his friends’ failure to minimize the agency of chance.
Alle informatie in het Integrated Marine Information System (IMIS) valt onder het VLIZ Privacy beleid
