Over het archief
Het OWA, het open archief van het Waterbouwkundig Laboratorium heeft tot doel alle vrij toegankelijke onderzoeksresultaten van dit instituut in digitale vorm aan te bieden. Op die manier wil het de zichtbaarheid, verspreiding en gebruik van deze onderzoeksresultaten, alsook de wetenschappelijke communicatie maximaal bevorderen.
Dit archief wordt uitgebouwd en beheerd volgens de principes van de Open Access Movement, en het daaruit ontstane Open Archives Initiative.
Basisinformatie over ‘Open Access to scholarly information'.
| one publication added to basket [319514] |
J.-J. Eggerickx: Gentleman architecte, créateur de cités-jardins
Dubois, M.; Strauven, F.; Culot, M. (2012). J.-J. Eggerickx: Gentleman architecte, créateur de cités-jardins. AAM Editions: Bruxelles. ISBN 978-2-87143-265-4. 560 ill., 177 pp.
|
| Trefwoorden |
Bredene > Bredene algemeen
Geschiedenis culturele leven > Architectuur
Naslagwerken en hulpwetenschappen > Biografica
|
| Auteurs | | Top |
- Dubois, M., redacteur, meer
- Strauven, F., redacteur
- Culot, M., redacteur
|
|
|
| Abstract |
De Brusselse architect Jean-Jules Eggericx (1884–1963) werd bij het grote publiek vooral bekend met de tuinwijken ‘Le Logis’ en ‘Floréal’ in Watermaal-Bosvoorde. Van alle grote Belgische architecten uit de 20ste eeuw was alleen het archief van Eggericx nog in familiebezit. Om te vermijden dat het versnipperd zou raken, verwierf de Koning Boudewijnstichting het ensemble in 2010 en schonk het aan de Archives d’Architecture Moderne. Op die manier blijft de herinnering bewaard aan een van de boegbeelden van de Belgische modernistische architectuur en neemt Eggericx zijn rechtmatige plaats in naast figuren als Huib Hoste, Louis-Herman De Koninck en Victor Bourgeois. In enkele jaren tijd heeft de AAM alles in het werk gesteld om deze honderden documenten in de beste omstandigheden te conserveren, te inventariseren en te bestuderen.Niet alleen als architect maar ook als stedenbouwkundige was Eggericx bijzonder productief. Na zijn vrijwillige ballingschap in Groot-Brittannië kwam hij in 1919 terug naar ons land met eigen ideeën over de relatie tussen natuur en architectuur. Eggericx was zeer maatschappijbetrokken en ontwierp – als een van de eersten in België – een wooneenheid waarin gebruikscomfort een prominente rol kreeg toebedeeld. Zijn consequent pragmatische architectuur waarin de nadruk vooral ligt op de horizontale lijn is een bron van inspiratie geweest voor talrijke collega-architecten en woningbouwverenigingen.Eggericx werkte ook voor particuliere opdrachtgevers. Voor Claire Petrucci-Verwee bijvoorbeeld bouwde hij een prestigieuze woning, luxueus ingericht met meubilair van Ruhlmann en Dominique en stoffen ontworpen door Raoul Dufy. Een aardig weetje in dat verband is dat Henry van de Velde voor diezelfde Claire Verwee een ring ontwierp die in 2009 door het Fonds Léon Courtin-Marcelle Bouché werd aangekocht.Eggericx was ook een van de architecten van de eerste moderne flatgebouwen in de Leopoldswijk, die met hun typische tweelingtorens aan de De Meeûssquare de buurt een grootse aanblik geven. Als gerenommeerde stedenbouwkundige hield hij zich bovendien bezig met ruimtelijke ordening. Na de Tweede Wereldoorlog bijvoorbeeld werd hij door de stad Oostende aangetrokken als adviserend planoloog in het kader van de wederopbouw. En in 1937 kreeg Eggericx de Grand Prix du Jury op de Wereldtentoonstelling in Parijs voor het Belgisch paviljoen, aan de voet van de wereldberoemde Eiffeltoren. Eggericx was een tijdlang bevriend met Victor Horta en in 1928 werd hij door Henry Van de Velde gevraagd om in La Cambre te komen doceren. Daar heeft hij altijd in alle vrijheid zijn mening kunnen verkondigen, onder meer over de integratie van eigentijdse gebouwen in hun omgeving, een van zijn stokpaardjes. |
IMIS is ontwikkeld en wordt gehost door het VLIZ.
